ACHTERUITGANG DOOR VOORUITGANG

Ik vraag het me steeds vaker af: zijn we inmiddels slachtoffer geworden van de vooruitgang en gaan we eigenlijk steeds meer achteruit? Vanuit het perspectief van efficiency en gemak, neemt technologie steeds meer functies van ons - en met name onze hersenen - over. Handig inderdaad in de meeste gevallen, maar net zoals dat geldt met spieren geldt voor onze hersenen ook "use it or lose it".

Ik kan me nog herinneren dat ik bij het kopen van een auto de vraag kreeg of ik graag een achteruitrijcamera en park-assist als optie wilde en dacht; die achteruitrijcamera heb ik al, dat zijn immers mijn ogen, en parkeren vind ik altijd wel een leuke uitdaging, vooral file parkeren. Een simpel voorbeeld, maar wat we ons meestal niet beseffen bij dit soort keuzes is dat we met dat soort opties geleidelijk aan vaardigheden verliezen. Onze hersenen zijn zeer efficiënt en snoeien letterlijk alles weg wat je niet nodig hebt in het kader van optimaal energieverbruik. Dus ook van de boodschappen-app en andere "ontzorg" applicaties zou je je eens serieus af moeten vragen of je die wel zou moeten willen gebruiken. Toegegeven, boodschappen doen is ook niet mijn hobby, maar het is wel gezond voor je brein! Denk je maar eens in wat er gebeurt als je naar de supermarkt gaat. Er vanuit gaande dat het een bekende supermarkt voor je is, weet je dus al ongeveer waar alles ligt en maakt je brein een 3-dimensionaal plaatje van de beste route. Je rekent tussendoor wat prijzen uit als er aanbiedingen zijn (niet die scanner meenemen dus!) en ook niet onbelangrijk; je komt mensen tegen en hebt interactie. Tenminste als ze niet met hun neus in de technologie lopen.

Het lijkt allemaal onbenullig, maar als we doorgaan zoals het nu gaat verliezen we steeds meer van dat soort hersenfuncties en zetten we ons brein vooral aan het werk met het verwerken van nog meer prikkels van e-mail, social media, whatsapp, etc. We zijn drukker dan ooit en dat is misschien zelfs wel erg tegenstrijdig met alle mogelijkheden die de technologie biedt om ons te ontzorgen. Juist door die verschuiving in hersenfunctie en de manier waarop we het brein belasten ontstaat achteruitgang en dat blijkt ook wel uit de statistieken. Een enorme toename in psychisch verzuim, neurologische aandoeningen als ADHD en neuro-degeneratieve aandoeningen als Alzheimer zouden toch een teken aan de wand moeten zijn. En dit is slechts één aspect van de puzzel die ik de afgelopen jaren ben gaan leggen, een oplossing voor heb gezocht én het fundament van die oplossing voor een groot deel heb gevonden. Om daar bewustzijn over te creëren geef ik er inmiddels wereldwijd lezingen en workshops over voor allerlei publiek variërend van bedrijven, scholen en ziekenhuizen tot algemeen publiek. Zodra je alle invalshoeken met elkaar in verband ziet gebracht valt je mond open en is het opeens duidelijk.

Meer inzichten in mijn volgende blog, stay tuned!